Ve üç hafta sonra yeniden evimdeyim. Türkiye'de ailem ve sevdiklerimle çok mutluluk verici 3 hafta geçirdim. Bu aradada blogu baya boşladım. Ama sanki bilgisayarın başında geçireceğim az bir zaman bile bana büyük bir kayıp gibi geliyordu. Anneciğimin dizinin dibinden ayrılmayı hiç istemiyordum. Zaten ayrılık günü yaklaştıkça içimdeki acıyı hiç bir şekilde anlatamam. Uzakta olmak gerçekten benim için çok acı dolu oluyor. Hiç alışamıyorum halen küçük bir çocuk gibi hissediyorum kendimi. Bu arada tabiki kendi evimdede baya bir değişiklik olmuş. Bahar kendini iyiden iyiye hissettirmiş. Hava çok güzel pırıl pırıl bir güneş var ve açıkçası istanbulun havasından sonra buradaki havada çok temiz geldi. Bahçemizdeki baharın renklerini taşıyan güzelliğin fotolarını çektim paylaşabilmek için. Kurumuş olan çalıların üstünde uğur böcekleri konmuş güneşleniyordu benim gibi. Ve heryerden çiçekler t
üm 
tazelikleriyle mutsuz yüzümü aydınlattı...
Gitmeden önce ektiğim cerry dometes tohumlarım çimlenmiş. Ve minik fidelere dönüşmüş. Beni çok sevindirdiler...
Bütün ağaçların kuru dallarında minik mutlu tomurcuklar belirmiş. Küçük kuşum şekerinde artık ev hapsie son verip bu güzellikleri benimle yaşaması için bahçeye çıkardım. baya hoşuna gitti hem şarkılar söyledi hemde kanatlarını çırparak dans etti.
Ve tabiki prensesimmmmm...
Onuda çok özledim
4 comments:
Ne güzel fotograflar, belçikada seni güneşli bir hava ve güzel bir bahçe karşıladı neyse ki...
Burada o çiçeklerin alası var.. hemde plastikten. hıhh..
evet emrecim bende ozluyorum o cicekleri :..)
Moralinin iyi olmasına çok sevindim sweety ciim çünkü yıllardır sevdiklerinden ayrı bir kişi olarak seni ben ve benim gibiler anlabilir anca:)
Kocaman öpüyoruuuuuuum!
Post a Comment