
Sonunda bu senenin ilk karının yağışını gördüm. Birden içim rahatladı küresel ısınma problemimizi halletmişiz gibi geldi. :)) Kar yağmayan bir dünya düşünemiyorum öyle büyüleyici ki alıştığımız şehir, sokaklar hergün önünden geçtiğimiz banklar, otobüs durakları heryer sanki bir masal ülkesinin huzur dolu sakinliğiyle süsleniyor. Kendimi o sokaklarda yürürken üşüyen ayaklarım ve ellerimle vede uçuşan paltomla bazen küçük bir prenses bazen kibritçi kız oluyorum. Hersene bu hisleri tekrar yaşayabilmek için sabırsızlıkla yazın geçmesini bekliyorum. Tekrar düşen kar taneleri ve mandalina kokusuyla camın önünde oturup rüzgarın sesini dinlemeyi ve içimde derin bir huzur hissetmeyi özlüyorum. Ara sırada sokakta minik patileriyle titreyen kediciklere üzülüp iç çekiyorum. Hoşgeldin perilerin sihirli tozu hoşgeldin şehrimize...